تاثیر باکتریهای حل کننده فسفر در روش های مختلف خاکورزی بر حاصلخیزی خاک و عملکرد و اجزاء عملکرد دانه گندم نان در شرایط دیم

سودمندیهای خاک ورزی حفاظتی محدود به افزایش عملکرد گیاهان زراعی نمی باشد. استفاده از بی خاک ورزی موجب بهبود خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و زیستی خاک می گردد که در جهت رسیدن به کشاورزی پایدار می تواند مهم باشد. اگرچه تحقیقات زیادی در ارتباط با تغییرات فیزیکی و شیمیایی خاک تحت انواع مختلف سیستم های خاک ورزی ارائه گردیده اما اطلاعات محدودی از چنین تغییراتی تحت شرایط دیمکاری در دسترس است. هدف این آزمایش بررسی پاسخ خاک سطحی و خاک تحتانی به خاک ورزی های متداول و کاهش یافته و کود زیستی (باکتری حل کننده فسفر) (bacillus coagolance, b) ، کود شیمایی فسفر (p) و تلفیق کود زیستی و کود شیمیایی فسفر (pb) در کشت دیم گندم بود. آزمایش به صورت کرت یکبار خرد شده در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید که در آن سیستم های خاک ورزی در کرتهای اصلی اعمال گردید. مزرعه در منطقه نیمه خشک واقع می باشد. سه سیستم خاک ورزی شامل (1) خاک ورزی متداول با استفاده از گاو آهن برگردان دار(ct) ، (2) گاو آهن پنجه غازی (rtc) و (3) گاو آهن برگردان دار با جدا نمودن صفحه برگردان (rt) بودند. نتایج تحقیق نشان داد اعمال سیستم های مختلف خاک ورزی تفاوت معنی داری بر عملکرد کمی و کیفی گندم نداشته است. کاربرد توامان کود شیمیایی فسفر و باکتری حل کننده فسفر (pb)به دلیل افزایش جذب فسفر و نیترژن به گیاه موجب افزایش میزان عملکرد، محتوای پروتیئن و فسفر دانه گردید. درصد کلونیزاسیون میکوریز، آنزیم دهیدروژناز و فسفاتاز خاک در عمق 5 تا 25 سانتیمتری خاک متاثر از کاربرد خاک ورزی کاهش یافته (rt) و تیمار کود زیستی افزایش یافت. نتایج آزمایش نشان داد هر چند تغییرات عملکرد گندم تحت تاثیر نوع خاک ورزی قرار نگرفت ولی اعمال خاک ورزی کاهش یافته موجب تغییرات زیستی در عمق مشخصی از خاک گردید.